«Και αν δεν έχω τα χρήματα κ. Ζαχαρία να έλθω στην Κρήτη;»

Ήταν από τα πιο δύσκολα μηνύματα που έλαβα…
Από μια νέα συναδέλφισσα…

Που προσλήφθηκε προχθές για πρώτη φορά…
Με όλη τη λαχτάρα, που την ένιωθα από προηγούμενα μηνύματά της …
Να δουλέψει …
Να μπει στην τάξη …
Να διδάξει!


«Και αν δεν έχω τα χρήματα κ. Ζαχαρία να έλθω στην Κρήτη; Τι συνέπειες θα έχω;»
  Ειλικρινά πάγωσα …
Δεν ήξερα τι να απαντήσω…
Είμαι όμως σίγουρος ότι θα τα καταφέρει!
Γιατί σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι γύρω της, υπάρχουν ψυχές που την αγαπούν  και θα τη βοηθήσουν!
Την περιμένουμε …

   Συνάδελφοι …
Βλέπετε που φτάσαμε;
Να έρχεται η πολυπόθητη πρόσληψη και να μην έχεις τα χρήματα να πας στον τόπο που προσλήφθηκες …
Θυμήθηκα τον Τάσο.
Ένα παλικάρι από τη Βόρεια Ελλάδα, που είχε διοριστεί μόνιμος στο Ηράκλειο πριν λίγα χρόνια.
Και παραιτήθηκε.
Γιατί τα 580 ευρώ που έπαιρνε δεν τον έφταναν…
Γιατί η οικογένειά του δεν μπορούσε να του στέλνει χαρτζιλίκι!
Γιατί είχε αξιοπρέπεια.
Γιατί ντρεπόταν να πηγαίνει στο σχολείο και να μυρίζουν τα χνώτα του από την πείνα …
Εκεί κατάντησαν τη νέα γενιά των εκπαιδευτικών!
Αυτούς άραγε ποιος θα τους αξιολογήσει;

Ζ.Κ.

Πηγή: e-mesara.gr