Η επιχείρηση «κολέγια»!

του Λάζαρου Απέκη
Ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες ο νόμος για την «Έρευνα την Τεχνολογική Ανάπτυξη και την Καινοτομία», με τον οποίο σχεδίασαν να «αλλάξουν το DNA» της δημόσιας επιστημονικής έρευνας, όπως με το νόμο Διαμαντοπούλου έπραξαν για την ανώτατη εκπαίδευση.

Συγχρόνως, σε αυτόν τον νόμο, με τη συνήθη τεχνική των τροπολογιών, «τακτοποίησαν» και τις «εκκρεμότητες» που «όφειλαν» στους κάθε λογής επιχειρηματίες που πουλούν μεταλυκειακή κατάρτιση.



Η αναγνώριση των κολεγίων είναι μια σκανδαλώδης διαδικασία που ξεκίνησε από το 2005, σαν απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της Οδηγίας για την «αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων» για τις χώρες - μέλη.
Ακολούθησε η επιχείρηση αναθεώρησης του άρθρου 16, την οποία απέτρεψαν οι μαχόμενες δυνάμεις της παιδείας και η ευαισθητοποιημένη κοινωνία. Μετά την αποτυχία, οι καθεστωτικές δυνάμεις έδρασαν μεθοδευμένα και με έκδηλο ρεβανσισμό.

Οι υπουργοί  παιδείας της τελευταίας δεκαετίας διεκπεραίωσαν ένα θλιβερό έργο ξεχαρβαλώματος, με τη σταδιακή «αναβάθμιση» των διάφορων κολεγίων και την ταυτόχρονη υποβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης.

Το 2008, νομοθετείται η ίδρυση και λειτουργία κολεγίων, τα οποία ακόμη χαρακτηρίζονται ως Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και των οποίων οι τίτλοι δεν θεωρούνται ισότιμοι με εκείνους του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
Με νομοθετική ρύθμιση του 2012 – που ψηφίστηκε με το «Μεσοπρόθεσμο» -επεκτείνεται η αναγνώριση της επαγγελματικής ισοδυναμίας τίτλων σπουδών, τουλάχιστον τριετούς διάρκειας, άλλων κρατών – μελών της ΕΕ, πέραν αυτών που κάλυπτε η αρχική Οδηγία του 2005.  

Με νόμο του Κ. Αρβανιτόπουλου, το 2013, καλύπτονται και «τα κολέγια που παρέχουν σπουδές βάσει συμφωνιών πιστοποίησης (validation) και δικαιόχρησης (franchising) με ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της αλλοδαπής, οι οποίες οδηγούν σε πρώτο πτυχίο (bachelor) τουλάχιστον τριετούς διάρκειας ή μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών».

Έτσι, απέδωσαν οι πιέσεις και αναγνωρίστηκαν τα αμερικανικά κολέγια και μαζί με αυτά εκείνα ανατολικοευρωπαϊκών χωρών.
Αλλά ο Α. Λοβέρδος δεν αρκέστηκε σ΄ αυτό, φρόντισε  να προσφέρει «λεία» και σε κάθε επιχείρηση μεταλυκειακής εκπαίδευσης.
Με τροπολογία στο νόμο για την έρευνα, στην κατηγορία των κολεγίων με την αντίστοιχη αναγνώριση των τίτλων και την επαγγελματική ισοδυναμία εντάσσονται και εκείνα των οποίων τα προγράμματα σπουδών οδηγούν σε πρώτο πτυχίο (bachelor) ή μεταπτυχιακό τίτλο (master), εφόσον τα προγράμματα έχουν πιστοποίηση (accreditation) από διεθνείς οργανισμούς πιστοποίησης. Μάλιστα οι οργανισμοί αυτοί ορίζονται από τον υπουργό!
Τέλος, για να ικανοποιήσει κάποιους παράγοντες της διαπλοκής που φαίνεται να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα, ο υπουργός, με άλλη τροπολογία του,  πέρασε την «ισότιμη αναγνώριση των τίτλων σπουδών ανώτατης εκπαίδευσης διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει η χώρα, με τους τίτλους σπουδών των ελληνικών δημόσιων ανώτατων ιδρυμάτων». Μια τροπολογία την οποία ο προκάτοχός του απέτυχε να περάσει λόγω κατακραυγής.
Οι παράγοντες της διαπλοκής και της διαφθοράς κάνουν πάρτι πάνω στα συντρίμμια της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης.

Στόχοι του δεκαετούς  προγράμματος για τη συστηματική «αναβάθμιση» των ιδιωτικών επιχειρήσεων μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης και  την  παράλληλη υποβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι:

- να υποβαθμιστεί, να απαξιωθεί και να συρρικνωθεί η δημόσια  και δωρεάν παροχή ανώτατης εκπαίδευσης, όπως και κάθε κοινωνική κατάκτηση.
- να υποβαθμιστούν και να απαξιωθούν οι πτυχιούχοι - μελλοντικοί εργαζόμενοι
- να διαλυθεί, έστω και μόνο σαν εικόνα, το πλεονέκτημα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης απέναντι στα κάθε είδους ιδιωτικά κολέγια, ώστε να φαίνονται πλέον ισότιμα, όπως απαιτούν οι εγχώριοι και ξένοι  ιδιοκτήτες τους.
- να προετοιμαστεί το έδαφος για να περάσει σαν φυσική συνέπεια η «αναγνώριση της νέας πραγματικότητας» με την αναθεώρηση του άρθρου 16, που έχουν ήδη ετοιμάσει.

Παράλληλα, επιβάλλουν την εμπορευμαποίηση στη δημόσια δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση ώστε να εδραιωθεί σταδιακά το καθεστώς γενικευμένης «αγοράς μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης», στην οποία θα συμμετέχουν, «ισότιμα» πλέον, δημόσια ιδρύματα και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Μια εξέλιξη που θα μετατρέψει τις σπουδές σε ένα άκρως ταξικό προνόμιο.

Στους στόχους τους δεν είναι μόνο η παραγωγή φοβισμένων, ανασφαλών και πειθαρχημένων αποφοίτων, έτοιμων να εργαστούν σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, οι οποίοι θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους και θα πληρώνουν για να αποκτήσουν κάποια επισφαλή εφόδια.
Παράλληλα με αυτούς τους στόχους, η άρχουσα ελίτ, εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα και των ισχυρών «συμμάχων» της, ενεργεί δοσιλογικά ξεθεμελιώνοντας το δημόσιο πανεπιστημιακό σύστημα της χώρας και περιορίζοντάς το σε ένα απαξιωμένο περιφερειακό ρόλο.

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην εκπαίδευση και στην έρευνα – π.χ. μέσα από τα στρατηγικά σχέδια του ΟΟΣΑ και την εφαρμογή τους από την ΕΕ με τη διαδικασία της Μπολόνια και μέσα από τα προγράμματα - πλαίσιο για την πολιτική της ΕΕ για την έρευνα και τη χρηματοδότησή τους - οδηγούμαστε σε δραματικό συμπέρασμα: Αυτοί οι θεμελιώδεις «πόροι» της σύγχρονης κοινωνίας, η παιδεία και η επιστημονική έρευνα για την παραγωγή νέας γνώσης και τεχνολογίας, έχουν ξεφύγει ολοκληρωτικά από οποιοδήποτε δημόσιο έλεγχο και εποπτεία και παραδόθηκαν στην ελίτ του μεγάλου κεφαλαίου.
Πηγή: alfavita.gr