του Νίκου Κιάου Τις τελευταίες 10 ημέρες βλέπουμε να εκδηλώνεται μια «περίεργη» (ίσως) συμπεριφορά εκ μέρους της κυβέρνησης και αρμόδιων αρχών, όπως ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρωτίστως προς τους νέους, ακριβέστερα προς τους μαθητές και τους φοιτητές.
Τρία είναι τα μέτωπα, το πρώτο απευθύνεται εμμέσως στους μαθητές και τα άλλα δύο αμέσως το ένα στους φοιτητές και το άλλο στους μαθητές. Και τα τρία όμως έχουν στόχο και τους γονείς και κατ΄ επέκταση την κοινή γνώμη, τον λαό δηλαδή, που ποτέ δεν ονοματίζεται έτσι, ίσως διότι ο όρος «κοινή γνώμη» είναι εύηχος ενώ ο «λαός» είναι κάπως εκχυδαϊσμένος.
Η πρώτη ενόχληση και στη συνέχεια οξεία λεκτική επίθεση εκδηλώθηκε από ακροδεξιούς, στελέχη της Ν.Δ. τα οποία αντέδρασαν στη μουσική-εμβατήριο, που συνοδεύει το τραγούδι του ΕΑΜ και που έπαιζε η μπάντα του δήμου στο Χαλάνδρι κατά την παρέλαση των μαθητών στις 28 Οκτωβρίου. Ο Αδ. Γεωργιάδης και ο Αθ. Πλεύρης έσπευσαν να μιλήσουν για «εμφυλιοπολεμικό» μίσος και κατηγόρησαν, βεβαίως, γι’ αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη ήταν, πάντως, πιο συγκρατημένη (αναλογιζόμενη την ιστορία του Γιάννη Βούλτεψη ενδεχομένως), ενώ ο Ν. Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ κράτησε ίσες αποστάσεις από Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ καταλογίζοντας εξίσου εμφυλιοπολεμική διάθεση.
Η προσπάθεια να οξυνθούν τα πράγματα δεν έπιασε, παρά το ότι και τις επόμενες μέρες συντηρήθηκε το θέμα σε ΜΜΕ τόσο από εμφανιζόμενους προοδευτικούς δημοσιογράφους όσο κι από ορισμένους κοινοβουλευτικούς (π.χ. αποχώρηση από τη ΔΗΜΑΡ) με τη λογική των ίσων αποστάσεων και της ισορροπίας!
Τα πράγματα είναι απλά. Ξέχασαν όλοι αυτοί ότι από τη δεκαετία του 1980 οι αντιστασιακές οργανώσεις παρελαύνουν και καταθέτουν στεφάνια. Η Εθνική Αντίσταση έχει αναγνωριστεί και ακούγονται τραγούδια της Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ. Αυτό γίνεται από τότε και στο Χαλάνδρι.
Τι «πείραξε» τώρα; Ο αριστερός δήμαρχος; Μήπως τι μαθαίνουν τα παιδιά, οι μαθητές; Ή μήπως να ξεχάσουμε τα πάντα, κυρίως την Εθνική Αντίσταση στην επέτειο του «ΟΧΙ» και να πορευτεί η χώρα με συνεννόηση, με χαμηλούς τόνους στην κρίση; Γιατί να χαλάσει η προσπάθεια ακόμη και για «κυβέρνηση ειδικού σκοπού»; Πάντως, αυτό που καίει είναι πώς μπολιάζονται και τι μαθαίνουν οι νέοι.
Αφού δεν πέρασε αυτή η απόπειρα όξυνσης και έντασης, που επιδιώκουν η ακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησης και οι συν αυτή, ήρθε η ένταση στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ο πρύτανης δεν δέχεται τους εκπροσώπους των φοιτητικών συλλόγων, και τους διώχνει οργισμένος από τη Σύγκλητο. Θέλει μόνο δύο, ενώ ο τελευταίος νόμος ορίζει δύο από κάθε σύλλογο. Είναι 22 οι σύλλογοι και ενώ πηγαίνουν περί τους 30 φοιτητές, που ζητούν να παρίστανται νομίμως, τους διώχνει, αλλάζει την ώρα συνεδρίασης και αποχωρεί.
Τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες μιλούν και παρουσιάζουν «έκτροπα» από τους φοιτητές χωρίς να ’χει γίνει τίποτα. Ετσι δημιουργείται η εντύπωση ότι οι φοιτητές (πάλι), ορισμένοι «κομματικοί», «μειοψηφίες», εμποδίζουν και απειλούν (!) τους καθηγητές. Πάλι κάνουν φασαρία. Αρα να τους διώξουμε! Κι όμως επέδειξαν ψυχραιμία κι απλώς διεκδίκησαν όπως έχουν δικαίωμα. Ούτε έκτροπα ούτε ένταση από μέρους τους.
«Θρασίμια» τούς αποκάλεσε ο πρωθυπουργός, ο οποίος με τον αντιπρόεδρο, που τον ακολούθησε, έδωσε συγχαρητήρια στον πρύτανη για τη νομιμότητα που τήρησε και συνεδρίασε η Σύγκλητος χωρίς τους εκπροσώπους των φοιτητών. Εγινε κι αυτό. Για πρώτη φορά εν καιρώ δημοκρατίας, να συγχαίρει ο πρωθυπουργός τον πρύτανη. Γιατί; Για τον αυταρχισμό! Ο ίδιος πρύτανης, ο οποίος παρέχει και νομικές υπηρεσίες στο Δημόσιο και είναι και πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ (παράλληλη θέση, που ελέγχεται σφόδρα για τη νομιμότητά της) δεν αντέδρασε στοιχειωδώς στις καταγγελίες δύο παραιτηθέντων μελών αυτού του συμβουλίου (Αν. Ζούλας, Χρ. Χωμενίδης) που κατήγγειλαν κυβερνητικές παρεμβάσεις, ούτε στις παραιτήσεις για τον ίδιο λόγο των Αντ. Μακρυδημήτρη και Ρ. Μορώνη από την ηγεσία του Δ.Σ. της ΝΕΡΙΤ.
Πάλι όμως φαίνεται ότι δεν πέρασε στον κόσμο η νέα προσπάθεια όξυνσης και έντασης παρά το ότι εκτός από τα ΜΜΕ προσέτρεξαν κι άλλες δυνάμεις, όπως π.χ. το Ποτάμι. Συνεπίκουρος κι ο Στ. Ράμφος στη δημόσια συζήτηση με τον αρχηγό του Ποταμιού μίλησε για «απλοϊκές εξεγέρσεις και χειρονομίες νεαρών, που νομίζουν ότι υπηρετούν μεγάλες ιδέες, αλλά συμβαδίζουν στην πραγματικότητα με κάτι πολύ αρνητικό». Και ξέχασε (!) ότι ο ίδιος είχε προτείνει, πριν από 51 χρόνια, και πέρασε στο Α’ Συνέδριο της ΕΦΕΕ (Δ’ Πανσπουδαστικό) στο προοίμιο του Καταστατικού ότι «ο φοιτητής είναι νέος, εργαζόμενος, διανοούμενος». Τώρα «νομίζουν... μεγάλες ιδέες»!
Τρίτη πράξη του μετώπου είναι αυτή με την πολιτική του υπουργείου Παιδείας στα Λύκεια. Ξεσηκώνονται οι μαθητές σ’ όλη τη χώρα και ζητούν με απλά λόγια μαθήματα, σχολεία, καθηγητές, κανονικά σχολεία και γνώσεις. Το υπουργείο απαντά με την Τράπεζα Θεμάτων, που απέτυχε παταγωδώς πέρυσι, με συγχωνεύσεις σχολείων, με ελλείψεις σε καθηγητές. Οι μαθητές προχωρούν σε διαδηλώσεις και καταλήψεις. Και η πολιτεία με τα υπουργεία Παιδείας και Δημ. Τάξης συλλαμβάνει μαθητές, ανήλικους νέους και γονείς και τους πηγαίνει στα Αστυνομικά Τμήματα. Ιδού η διαπαιδαγώγηση, να η παρεχόμενη επισήμως από την Πολιτεία Παιδεία και Εκπαίδευση.
Ιδιαιτέρως ευαίσθητος τομέας είναι η νεολαία. Και η κυβέρνηση εκτός από τη χειραγώγηση, με αυταρχικές μεθόδους, στοχεύει και στα αντανακλαστικά των γονέων και κηδεμόνων και βεβαίως της κοινωνίας. Δεν μπορεί όμως να σταθούν αυταρχισμός και αποδοχή.
Εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν, ιδιαιτέρως σήμερα, να θεωρούνται «παρατράγουδα» ό,τι δεν είναι συμβατό με την πολιτική της κυβέρνησης.
Και κάτι ακόμα. Στη Σκοτία ψήφισαν στο τελευταίο δημοψήφισμα και οι 16άρηδες.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου