Για τις μαθητικές καταλήψεις

Οι μαθητές διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα θεωρώντας ότι οι νέες εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» αποτελούν την έκφραση της πιο ταξικής Παιδείας που έχει εφαρμοστεί ποτέ. Η «μαθητεία» και τα voucher οδηγούν τους μαθητές να γίνουν, το πολύ, ανειδίκευτοι εργάτες, να απέχουν από τις απεργίες, να απεμπολήσουν το οχτάωρο και να απαξιώσουν τη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Μαζί τους είναι οι φοιτητές, όχι, όμως, και ο υπουργός Παιδείας, ο οποίος απειλεί με παράταση του διδακτικού έτους έως και τη δυνατότητα να παρέμβουν οι αστυνομικές δυνάμεις εφόσον ζητηθεί από τους διευθυντές των υπό κατάληψη σχολικών μονάδων.


Είναι η κλασική πλέον αντιμετώπιση των μαθητικών -και όποιας άλλης μορφής- κινητοποιήσεων εκ μέρους της κυβερνητικής εξουσίας, είναι ωστόσο ανυπόφορα ειρωνικό ότι ο υπουργός, κατά δήλωσή του, δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις κινητοποιήσεις... Ετσι αντιδρά το κατεστημένο όταν έρχεται αντιμέτωπο με την αντίδραση που εκφράζεται στις αποφάσεις του εκ μέρους μαθητών, φοιτητών, εργατών, αγροτών και οποιασδήποτε άλλης κοινωνικής κατηγορίας. Με επιχείρημα την ολοκλήρωση των σπουδών, βάση της οποίας είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός, ο υπουργός Παιδείας προσπαθεί να αποσπάσει την εύνοια των γονέων που θέλουν τα παιδιά τους να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους χωρίς καθυστέρηση. Η θέληση των γονέων είναι σεβαστή, άλλο τόσο σεβαστή όμως πρέπει να είναι και η επιθυμία των μαθητών να μη γίνουν εξειδικευμένοι εργάτες, που στην ουσία θα παραμείνουν απλήρωτοι και έρμαιο των εργοδοτών, χωρίς καμία ασφαλιστική ή επαγγελματική διασφάλιση.

Δεν είναι τυχαία η μεγάλη συμμετοχή των μαθητών στην παλλαϊκή τους κινητοποίηση. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας οι πορείες διαμαρτυρίας ήσαν μεγάλες και αυτός ήταν ο λόγος που θορύβησε τον υπουργό Παιδείας, σύμφωνα με τα στοιχεία του οποίου οι καταλήψεις έφτασαν ή και ξεπέρασαν τις πεντακόσιες. Τελικά αυτό που φοβάται το σύστημα είναι η αυτόνομη, ανέλεγκτη εξέγερση αυτών που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, όπως τώρα με τη μαθητική κοινότητα. Ο υπουργός Παιδείας δεν φαίνεται ικανός να διαχειριστεί αυτήν την κρίση, η οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε δικές του αποφάσεις, όπως ανίκανο αποδεικνύεται και το κράτος να διαχειριστεί τα προβλήματα της κοινωνίας. Είναι, είτε το θέλουν οι κυβερνώντες είτε όχι, η εποχή ριζικών αλλαγών.

Πηγή: efsyn.gr